Poznań

RYS HISTORYCZNY POZNAŃSKIEJ SEKCJI SPAWALNICZEJ SIMP

Z inicjatywy ś.p. Kol. Alfonsa Kuleczki, w dniu 5 czerwca 1956 roku, przy obecności siedmiu kolegów – sympatyków spawalnictwa, zawiązała się w Poznaniu Sekcja Spawalnictwa, skupiająca spawalników z czterech sąsiadujących ze sobą województw: poznańskiego, wrocławskiego, bydgoskiego i zielonogórskiego. Pierwszy Zarząd Sekcji Spawalnictwa stanowili:
– Alfons Kuleczka – SIMP – Przewodniczący
– kol. Antoni Głowiak – SITKom – Z-ca Przewodniczącego
– kol. Marian Stanny SITKom – Sekretarz
– kol. Lubomił Szmytkiewicz – PZITB – Członek Zarządu
Jako delegaci województw do Zarządu Sekcji Spawalnictwa weszli:
– kol. Eugeniusz Rachwalski – SITKom – z województwa wrocławskiego
– kol. Augustyn Stadnik- SIMP – z woj. zielonogórskiego
– nazwisko nieznane – z woj. bydgoskiego
Rychło jednak okazało się, że grupa delegatów z woj. bydgoskiego nie przejawiła większego zainteresowania pracą Sekcji i nasza współpraca wkrótce się zakończyła. Udało się wprawdzie jeden raz zorganizować zebranie Sekcji w zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy, ale po tym zebraniu wszelkie kontakty ustały.

 

Pierwsze zwyczajne zebranie plenarne członków Sekcji Spawalnictwa

Pierwsze zwyczajne zebranie plenarne członków Sekcji Spawalnictwa w Poznaniu odbyło się 22 czerwca 1956 roku, przy obecności 18 osób, z czego piętnastu kolegów było formalnie zapisanymi członkami Sekcji. Na Walnym Zebraniu w dniu 11 stycznia 1957 roku Sekcja Spawalnictwa liczyła już trzydziestu czterech członków. Lata 1956 – 1958 były okresem organizacyjnym. Do roku 1958 zebrania Sekcji odbywały się w pomieszczeniach NOT przy ul. Lampego, następnie w lokalu SIMP przy Placu Wolności (budynku PKO) a od szeregu lat członkowie Sekcji zbierają w Domu Tachnika przy ul.H.Wieniawskiego. Zebrania członków odbywały się również w zakładzie Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej oraz w Ośrodku Badawczo – Rozwojowym Techniki instalacyjnej „INSTAL” oddział w Poznaniu przy ul. Smardzewskiej. Do roku 1981 liczebność Sekcji wynosiła przeciętnie 65-70 osób. Pierwsze umniejszenie stanu osobowego członków Sekcji nastąpiło w październiku 1960 roku, kiedy to dwunastu kolegów z Wrocławia utworzyło własną Sekcję Spawalnictwa i zostało skreślonych z listy członków sekcji poznańskiej. W maju 1962 roku odłączyli się od nas koledzy spawalnicy z Zielonej Góry, którzy również utworzyli własna Sekcję Spawalnictwa. Najwyższy stan osobowy członków Sekcji Spawalnictwa w poznaniu przypada na rok 1973. Sekcja liczyła wtedy 93 członków. Obecnie do Sekcji należy 54 osoby. W ostatnich latach 2002-2006 odnotowuje się umiarkowane pozyskiwanie młodej kadry spawalników.

 

Cel działalności

Do podstawowych celów działalności należało i należy głównie skupienie wielkopolskich spawalników w zawodową organizację branżową, podnoszenie ich kwalifikacji fachowych w zakresie wszelkich zagadnień spawalnictwa oraz przenoszenie postępu technicznego z dziedziny spawalnictwa do wielkopolskiego przemysłu. Cel ten realizowany był poprzez:
– korzystanie z opracowań, referatów, odczytów technicznych o tematyce związanej ze spawalnictwem, wygłaszanych podczas zebrań plenarnych,
– uczestnictwo w naradach, sympozjach i konferencjach technicznych,
– wycieczki techniczne i wyjazdy w kraju i zagranicą.

 

Zebrania Sekcji

Na przestrzeni od 1956 roku odbyło się 179 zebrań plenarnych członków Sekcji, organizowanych przeważnie czterokrotnie w ciągu każdego roku. Na zebraniach wygłoszono łącznie 338 referatów i odczytów oraz wyświetlono ok. 65 filmów technicznych. Średnia frekwencja członków na zebraniu wynosiła 25 osób. W tym okresie było 75 wycieczek technicznych połączonych z dyskusją i wymianą doświadczeń zawodowych. Lata 1956-1961 były okresem dość intensywnej pracy sekcji. Natomiast okres lat następnych 1962-1964 i 1967 do 1968 charakteryzował się wyraźnie mniejszą aktywnością działalności Sekcji. Ponownie wyrażany wzrost aktywności pracy Sekcji wystąpił w latach 1970-1980, gdy corocznie odbywało się średnio po sześć zebrań plenarnych i oraz dwie wycieczki techniczne. W tym czasie odbyły się: 3 narady, 1 sympozjum i 1 Międzynarodowa Konferencja Spawalnicza. W 1981 roku Sekcja Spawalnictwa zorganizowała uroczyste Seminarium z okazji 25-lecia działalności. Kolejne załamanie aktywności działalności Sekcji nastąpiło w latach 1972-1978. Od 1991 roku następuje stabilizacja działalności.

 

Referaty i odczyty

W tematyce – w zasadzie dość różnorakiej – opracowywanych referatów i odczytów znalazły się m.in. następujące zagadnienia:
– konstrukcja i technologia spawanych maszyn, urządzeń, zbiorników, kotłów i rurociągów oraz wagonów,
– technologiczne problemy spawania stali, staliwa, żeliwa i metali nieżelaznych,
– zgrzewanie stali,
– lutowanie stali,
– budowa i eksploatacja sprzętu i urządzeń spawalniczych,
– urządzenia pomocnicze do spawania (manipulatory,centrowniki) i oprzyrządowanie prac spawalniczych,
– badanie i kontrola spoin,
– wymagania organów dozoru technicznego w zakresie spawania urządzeń podlegających dozorowi technicznemu,
– procesy pokrewne spawaniu (napawanie, natapianie, cięcie termiczne, żłobienie).
– tryb i przepisy w sprawie szkolenia i kwalifikowanie spawaczy podstawowych i ponadpodstawowych,
– normowanie prac spawalniczych.
Ujęcie tematów referatów i odczytów zleżało przeważnie od audytorium, dla którego był przeznaczony. Nie zabrakło zatem opracowań na poziomie akademickim, były opracowania o poziomie średnim, ale nie zapomniano wcale o prelekcjach na poziomie podstawowym, bezpośrednio spawaczom. Poza odczytami i prelekcjami na zebraniach przekazywano również sprawozdania oraz informację z wyjazdów służbowych niektórych członków Sekcji, którzy brali udział w imprezach spawalniczych za granicą. Podczas zebrań Sekcji wystąpiło ok. 82 kolegów – członków Sekcji w roli autorów i prelegentów. Wśród autorów referatów byli pracownicy naukowi Zakładu Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej. Taki stan rzeczy nader pożyteczny dla członków Sekcji jest rezultatem wieloletniej i dobrze układającej się współpracy Sekcji Spawalniczej SIMP w Poznaniu z początkowo Katedrą a następnie z Zakładem Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej. W początkowym okresie działalności Sekcji, członkowie – poza prelekcjami i odczytami na zebraniach podejmowali również akcje odczytowe o spawalnictwie w wybranych zakładach pracy – głównie dla podniesienia kwalifikacji zawodowych zatrudnionych w tych zakładach inżynierów i techników. Tę inicjatywę przejawili i zainicjowane akcje realizowali w szczególności koledzy: Kuleczka, Żak, Sierański, Kapczyński, Górny, Płatek i Rachwalski. Konsekwentnym uzupełnieniem prelekcji dla inżynierów i techników były w owym okresie organizowane również w zakładach pracy pogadanki techniczne z udziałem spawaczy m.in. w Poznaniu, Pleszewie, Wronkach, Gnieźnie i Nowym Tomyślu podczas których w bezpośredniej rozmowie i dyskusji nasi członkowie przekazywali wszelkie informacje niezbędne do wykonywania połączeń spawanych o wymaganych i ustalonych ściśle standardach takich instancji kwalifikacyjnych jak: Rejonowe Dozory Techniczne, Komisariaty Ministerstwa Komunikacji. Oddziały Polskiego Rejestru Statków itp. Najaktywniejszym w tym zakresie był kol. J. Żak. Dla zwiększenia atrakcyjności plenarnych zebrań, Sekcja Spawalnictwa w Poznaniu zapraszała wielokrotnie autorów opracowań i prelegentów spoza Poznania. Byli to m.in.: mgr inż.. Fabiszewski, doc. dr inż. Załęski, inż. Śledziszewski, dr inż. Radwan, prof. dr inż. Nekanda-Treoka, prof. dr hab.. inż. Piwowar. prof. dr hab. inż. Mysliwiec, prof. dr hab. inż. Pilarczyk, prof. dr hab. inż. Andrzej Zając. Z gości zagranicznych na szczególnie miłe wspomnienia zasłużyli:
– dr Klopfer – z belgijskiej firmy „ELECTROMECANIOUE”
– inż. Erickson – ze szwedzkiej firmy „ESAB”
– p. Schoummecker – z belgijskiej firmy „ARCOS”
– p. Moreliz – z Holandii
oraz nieznani nam już dzisiaj imienne przedstawiciele firm z Japonii.
Najściślejszy kontakt utrzymywała nasza Sekcja z firmą „MESSERGRIESHEIM” z RFN oraz firmą „ESAB” ze Szwecji, które przez szereg lat – zwłaszcza w okresie trwania Międzynarodowych Targów Poznańskich – na każde wręcz życzenie zapewniały udział swych fachowych prelegentów w organizowanych przez Sekcję akcjach odczytowych oraz bardzo chętnie demonstrowały produkowany w swoich zakładach sprzęt spawalniczy i materiały pomocnicze do spawania na doraźnych ekspozycjach podczas narad i konferencji, względnie organizowały pokazy jego działania, konserwacji i obsługi w pełnej oprawie serwisowej. Poza udziałem we własnych zebraniach, członkowie naszej Sekcji wygłaszali ciekawe referaty i opracowania na naradach, sympozjach i konferencjach bratnich sekcji spawalniczych i innych sekcji branżowych. Tak więc na Ogólnokrajową Konferencję Spawalniczą w Gliwicach w 1971 roku koledzy: M. Bąkowski i O. Garstecki opracowali referat pt.: „Ekonomiczna potrzeba utechnologicznienia konstrukcji spawanych na przykładzie pudeł wagonów osobowych i lokomotyw.” Ponadto, na VI Ogólnokrajową Konferencję w Gdańsku 17-19 września 1972 roku, poświęconą silnikom spalinowym koledzy: B. Krysztof i M. Bąkowski opracowali referat pt.: „Technologiczność konstrukcji, a problemy technologiczne przy spawaniu silników okrętowych produkowanych w Zakładach Przemysłu Metalowego H. Cegielski – Poznań”. Tekst tego referatu został opublikowany w „Przeglądzie Spawalnictwa” nr 6 i 7 z 1972 r.

 

Konferencje – Seminaria – Sympozja

Dotychczas Sekcja zorganizowała:
– 7 konferencji a w tym XX Międzynarodową Konferencję Spawalniczą w 1975 roku, w której uczestniczyło 400 osób, Ogólnopolską Konferencję nt. „Zastosowania Robotów w Spawalnictwie” w 1988 roku w której uczestniczyło 200 osób oraz 46 Krajową Naukowo-Techniczną Konferencję Spawalniczą w miesiącu czerwcu 2004 roku w której uczestniczyło 160 osób
– 4 Seminaria
– 6 Sympozjów
– 7 Narad
W wymienionych imprezach uczestniczyło około 1510 osób.

 

Wycieczki techniczne i wymiana doświadczeń

Wycieczki techniczne miały na celu zapoznanie się członków Sekcji z urządzeniami i sprzętem oraz techniką spawalniczą, stosowaną w zwiedzanych zakładach pracy i były połączone z wszechstronną wymianą doświadczeń zawodowych. Działalność ta była szczególnie przydatna w początkowych latach istnienia Sekcji zwłaszcza ze Sekcja Spawalnictwa w Poznaniu obejmowała swym zasięgiem cztery województwa: poznańskie, bydgoskie, wrocławskie i zielonogórskie w dawniejszym układzie administracyjnym. Łącznie zorganizowano ponad 50 wycieczek technicznych w tym do zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Poznaniu, Wrocławiu, Bydgoszczy i Ostrowie Wlkp., Zaodrzańskich Zakładów Konstrukcji Stalowych „ZASTAL” w Zielonej Górze, ZPM HCP, poznańskiego „Mostostalu”, „Spomaszu” we Wronkach i Pleszewie, Wytwórni Konstrukcji Stalowych „Mostostal” w Słupcy, Poznańskiego Kombinatu Budowlanego w Suchym Lesie, Kombinatu „Metalplast” w Obornikach Wlkp., Przedsiębiorstwa „Instal” i „Energopol-7” w Poznaniu oraz ZM „Ursus” w Warszawie. W latach 2004 i 2005 zorganizowaliśmy zwiedzenie Fabryki VOLKSWAGEN POZNAŃ.

 

Wystawy i pokazy sprzętu spawalniczego

Odwiedzane corocznie Międzynarodowe Targi Poznańskie były najlepszą okazja do gruntownego rekonesansu w zakresie produkcji nowoczesnych urządzeń, sprzętu i materiałów spawalniczych, eksponowanych przez takie firmy jak: MESSER-GRIESHEM, ESAB, ARCOS, SCIAKY, ELECTROMECANIOUE, LANGUEPIN, CASTOLIN,AGA, KEMPPI, CLOOS POLSKA oraz przez firmy polskie takie jak: PERUN, OZAS, BESTER, ASPA, TECHNIKA SPAWALNICZA Sp. z o.o. z Poznania, RYWAL-RHC. Niejednokrotnie też zagraniczny sprzęt i materiały spawalnicze – po zakończeniu MTP – były przedmiotem pokazów ich praktycznego zastosowania w wybranych zakładach pracy. Kilkakrotnie Koło Zakładowe SIMP przy Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Techniki Instalacyjnej „Instal” – Oddział w Poznaniu przy ul. Smardzewskiej oraz Zakład Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej, udostępniały swoje lokale dla przeprowadzenia pokazów sprzętu lub zademonstrowania nowych technik spawalniczych. W ten sposób członkowie Sekcji mieli okazję obserwować działanie i obsługę następującego sprzętu spawalniczego:
– półautomaty do spawania w osłonie CO2 – firmy Kemppi,
– napawanie metodą firmy Castolin + Eutectic,
– spawanie elektrodami EcuGT (polska metoda spawania miedzi),
– spawanie metodą MIG łukiem pulsującym urządzeniami firmy CLOOS,
– półautomatyczne spawanie rur w ścianach sitowych metodą MIG i MAG za pomocą urządzeń firmy Esab,
– roboty do spawania.
Sekcja Spawalnictwa zorganizowała dwie wystawy, a mianowicie:
– wspomnianą już przy XX Konferencji Spawalniczej wystawę sprzętu spawalniczego połączoną z wystaw książki technicznej,
– wystawę przy okazji narady pt.:”Rozwój Spawalnictwa w Wielkopolsce w XXV-leciu PRL, na którą złożyła się ekspozycja plansz z wybranym wyposażeniem spawalniczymi stosowanymi technologiami spawalniczymi z największych zakładów przemysłowych HCP, Mostostal, ZNTK oraz Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej.

 

Szkolenie kursowe

Sekcja Spawalnictwa SIMP w Poznaniu włączyła się do akcji szkolenia spawaczy niemal od początku swego istnienia, a jej członkowie brali czynny udział w prowadzeniu wykładów i zajęć praktycznych na kursach. Były to przeważnie kursy podstawowe, organizowane bez oderwania od pracy przez co wydłużony był ich czas trwania do 3, a nawet 4 miesięcy a obciążone z natury rzeczy wysokimi kosztami materiałowymi i rzeczowymi warsztatu spawalniczego , nie zawsze dawały ekonomiczne wyniki. Czynione przez Sekcję Spawalniczą w latach 1957-1960 próby organizowania kursów specjalistycznych w zakresie spawania metali nieżelaznych – głównie miedzi – oraz łączenia blach platerowanych, nie dały niestety żadnych pomyślnych rezultatów w związku z nadmiernymi trudnościami zapewnienia bazy materiałowej do szkolenia praktycznego i bardzo wysokimi kosztami. Tymczasem na tle dość dobrze rozwijającego się już w latach 1959-1960 szkolenia spawaczy w sektorze uspołecznionym, rzemiosło wielkopolskie nie miało praktycznie jeszcze w owym czasie żadnej możliwości zapewnienia swym udziałowcom nawet podstawowych kwalifikacji spawalniczych i otrzymania dla nich właściwego dokumentu stwierdzającego fachowe przygotowanie do wykonywania zawodu spawacza. Jednocześnie nie było tajemnicą, że każdy bez mała warsztat rzemiosła metalowego posiadał sprzęt spawalniczy i w ramach pełnionych usług wykonywał prace spawalnicze. Dlatego więc, w nastroju prawdziwej satysfakcji z podjętej inicjatywy wypada podkreślić że to właśnie członkowie Sekcji Spawalnictwa – Koledzy A. Kuleczka i J. Żak – występując oficjalnie w jej imieniu nawiązali w końcu 1958 roku bezpośredni, pierwszy kontakt z Zarządem ówczesnego Zakładu Doskonalenia Rzemiosła w Poznaniu – reprezentowanym przez mgr Antoniego Lisieckiego i przedłożyli uzasadnione sugestie organizowania w tym Zakładzie kursów spawania dla potrzeb indywidualnych rzemieślników wielkopolskich. Inicjatywa okazała się nader owocna, a dzięki zarówno wyjątkowej życzliwości Zarządu Zakładu Doskonalenia jak też rzetelnej aktywności Zespołu Kształcenia tego Zakładu. Akcja szkolenia spawaczy nabrała dużego rozmachu i szybko zdobyły sobie uznanie. Do roku 1978 Zakład Doskonalenia Zawodowego w Poznaniu przeszkolił na kursach z wolnego naboru ( dla indywidualnych kandydatów ) i na kursach zlecanych przez zakłady pracy ok. 21.000 tys. spawaczy. Przytoczona liczba charakteryzuje pośrednio wkład pracy wniesionej do tych akcji przez członków Sekcji Spawalnictwa, którzy byli od samego początku szkolenia w ZDZ i są nadal głównymi realizatorami nauczania teorii na kursach w Poznaniu i w ośrodkach terenowych ZDZ a ponadto stanowią Oddziałową Komisję Spawalniczą przy ZDZ – Poznań, prowadzącą wszelkie egzaminy kwalifikacyjne i nadzorującą całokształt szkolenia spawaczy w aspekcie zapewnienia należytego poziomu i warunków nauczania na kursach. Po roku 1960 liczba organizatorów szkolenia spawalniczego znacznie się powiększyła. Na rzecz potrzeb rzemiosła wielkopolskiego rozpoczęło prace szkoleniowe Towarzystwo Krzewienia Wiedzy Praktycznej ( obecnie już nie istnieje) oraz Spółdzielnia Pracy „Oświata”, organizująca kursy spawania poprzez swój Wojewódzki Zakład Szkolenia w Poznaniu. w miarę upływu lat mnożyły się nie tylko kursy spawalnicze, ale także ich programy. W latach 1956-1967, gdy szkolenie spawaczy dla własnych potrzeb przejęły niektóre resorty, pojawiły się różne programy podstawowych kursów spawania opracowane przez kompetentne w tych resortach instancje np. dla MPC i MPM program opracował Instytut Spawalnictwa w Gliwicach, dla MBiPMB program opracował Spawalniczy Ośrodek Budownictwa. Również Związek Zakładów Doskonalenia Zawodowego w Warszawie wydał własne programy nauczania na kursach spawania organizowanych przez Ośrodki i Punkty szkolenia ZDZ w całej Polsce. Lata 1970-te przynosiły znaczne nasilenie akcji szkolenia spawaczy na kursach specjalistycznych, głównie w zakresie łukowego i gazowego spawania rur oraz łukowego spawania blach i kształtowników elektrodami otulonymi. Rozpoczynały się już także kursy spawania łukowego w osłonach gazów ochronnych – ale były to raczej jeszcze akcje indywidualne, wynikające z doraźnych potrzeb przedsiębiorstw montażowych, takich jak: Mostostal, Instal, Energopol, Elektromontaż i COBRTI Instal. Wszędzie tam, gdzie po wojnie odbywało się i odbywa nadal w Wielkopolsce szkolenie spawaczy, działali i działają członkowie naszej Sekcji. Najwięcej pracy w dzieło edukacji spawaczy wielkopolskich – łącznie z działalnością programistyczną w aspekcie ujednolicenia i koordynowania programów nauczania włożyli koledzy: J. Żak, J. Jarząbkiewicz, B. Sierański, B. Piechota, S. Kowalski, J. Prusimski, W. Kłobuchowski, H. Grzybowski, R. Ziomek, T. Schmidt, M. Nowak, J. Grabkowski, A. Wiśniewski , J. Kieruj.

 

Szkolenie inżynierów i techników

W 1968 roku powstał Ośrodek Doskonalenia Kadr przy Oddziale Wojewódzkim SIMP w Poznaniu. Szkolenie inżynierów i techników Sekcja Spawalnictwa podjęła na zlecenie tego Ośrodka dopiero w roku 1977, organizując pod kierownictwem Kol. R. Ziomka 3 kursy III stopnia pt.: „Spawalnictwo dla konstruktorów”. Wykłady na tych kursach prowadziło pięciu członków naszej Sekcji. Łącznie przeszkolono 61 (17+21+23) osób. Od roku 1969 członkowie Sekcji, na zasadzie współpracy z Sekcją Wytrzymałości i Badania Materiałów, biorą udział w organizowanych przez Ośrodek Doskonalenia Kadr OW-SIMP w Poznaniu kursach doskonalących z dziedziny badań ultradźwiękowych materiałów i połączeń spawanych. Dla potrzeb tego szkolenia Kol. J. Prusimski opracował ramowy i szczegółowy program nauczania przeznaczony do wykorzystania podczas szkolenia pracowników zajmujących się na co dzień kontrolą jakości złączy spawanych zarówno w fazie wytwarzania i montażu jak i naprawy konstrukcji stalowych. W latach 1969-1976 zorganizowano sześć takich kursów dla 80 przeszkolonych w zakresie badań ultradźwiękowych pracowników zajmujących się nieniszczącą kontrolą wyrobów spawanych i urządzeń technicznych. Na wyróżnienie zasługuje fakt, że w roku 1975 członkowie Sekcji Spawalnictwa w ramach szkolenia zorganizowanego przez Zakład Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej byli wykładowcami na kursie przeznaczonym dla personelu technicznego i kontrolnego, przewidzianego do permanentnej kontroli jakości spawanych złączy budowanego na terenie Związku Radzieckiego rurociągu „Orenburg”. Szkoleniem tym objęto 45 pracowników służby kontroli jakości Przedsiębiorstwa Budownictwa Hydrotechnicznego i Rurociągów Energetycznych „Energopol-7” w Poznaniu. Pierwszy wyjazd zagraniczny członka naszej Sekcji – zorganizowany przez SIMP miał miejsce w 1956 roku. Wyróżnienie to spotkało ś.p. Kol. A. Kuleczkę, który uczestniczył w obradach Międzynarodowej Konferencji Spawalniczej w Halle (NRD). Ponownie z ramienia SIMP w 1958 roku wyjechał Kol. A. Kuleczka na Międzynarodową Konferencję Spawalniczą do Budapesztu. W 1960 roku Sekcję Spawalnictwa SIMP reprezentował na Konferencji Spawalniczej w Halle Kol. O. Garstecki. Pięć lat później,w 1965 roku, uczestniczył w obradach Międzynarodowej Konferencji Spawalniczej w Timisoara (Rumunia) Kol. B. Sierański. Na tej Konferencji, odbywanej pod hasłem „Technika spawania i badania materiałów” – Kol. Sierański wygłosił referat. W roku 1966 Kol. A. Kuleczka uczestniczył w sympozjum w Bratysławie. W programie sympozjum omawiano zagadnienia BHP, problemy socjologiczno – psychologiczne jak również problemy i warunki zdrowia spawaczy. W roku 1976 Kol. J. Prusimski został wydelegowany przez Zarząd Główny SIMP do Budapesztu na Konferencję, zorganizowaną przez GTE – Węgry w sprawie normalizacji badań doczołowych złączy spawanych blach i rur. W czasie obrad tej Konferencji, organizatorzy zapewnili uczestnikom możliwość zapoznania się z wykonawstwem i kontrolą jakości połączeń spawanych w takich węgierskich zakładach przemysłowych jak: GANZ-MAVAG, DUNAJ VAROS VASMU I MAV (Zakłady Naprawy Taboru Kolejowego w Budapeszcie ). Niezależnie od wyjazdów zagranicznych finansowanych przez SIMP, kilku kolegów miało możliwość wyjazdu za granicę na polecenie służbowe kierownictw macierzystych zakładów pracy (R. Ziomek – montaż zbiorników paliwowych we Francji, J. Żak i J. Jarząbkiewicz – udział w wystawie spawalniczej w CSRS „WELDING 1975 – Brno”, T. Jarocki – budowa rurociągu orenburskiego w ZSRR) ponadto 2 kolegów skorzystało ze stypendiów naukowo – technicznych (kol. O. Garstecki w 1969 r. stypendium ONZ oraz kol. A Kuleczka w 1970 r. – stypendium rządu francuskiego.

 

Współpraca z Ośrodkiem Rzeczoznawstwa i Postępu Technicznego SIMP

Bardzo wielu naszych kolegów uzyskało tytuł Rzeczoznawcy SIMP. W ramach ZORPOT wykonano dotychczas setki ekspertyz, prac studialnych, opracowań projektowanych , procesów technologicznych i szczegółowych instrukcji spawania. Z ważniejszych opracowań wykonanych przez kolegów: B. Piechotę, M. Nowaka, St. Nowakowskiego i A. Wiśniewskiego należy wymienić:
– Opracowanie procesów technologicznych i instrukcji spawania, wdrożenie do produkcji i uruchomienie produkcji zbiorników POLCOMAT do CO2 w P.O.M Stęszew. Zbiorniki te na opracowanej dokumentacji przez zespół produkowane są do chwili obecnej ale w innym Zakładzie.
– Opracowanie technologii i instrukcji Spawania Konstrukcji mostu nad przejazdem kolejowym w Wolsztynie. Budowę mostu wykonywało Płockie Przedsiębiorstwo Budowy Mostów – Oddział w Poznaniu.

 

Wyjazdy zagraniczne

Pierwszy wyjazd zagraniczny członka naszej Sekcji – zorganizowany przez SIMP miał miejsce w 1956 roku. Wyróżnienie to spotkało ś.p. Kol. A. Kuleczkę, który uczestniczył w obradach Międzynarodowej Konferencji Spawalniczej w Halle (NRD). Ponownie z ramienia SIMP w 1958 roku wyjechał Kol. A Kuleczka na Międzynarodową Konferencję Spawalniczą do Budapesztu. W 1960 roku Sekcję Spawalnictwa SIMP reprezentował na Konferencji Spawalniczej w Halle Kol. O. Garstecki. Pięć lat później, w 1965 roku, uczestniczył w obradach Międzynarodowej Konferencji Spawalniczej w Timisoara (Rumunia) Kol. B. Sierański. Na tej Konferencji odbywanej pod hasłem 'technika spawania i badania materiałów” – Kol. Sierański wygłosił referat. W roku 1966 Kol. A. Kuleczka uczestniczył w sympozjum w Bratysławie. W programie sympozjum omawiano zagadnienia BHP, problemy socjologiczno – psychologiczne jak również problemy i warunki zdrowia spawaczy. W roku 1976 Kol. J. Prusimski został wydelegowany przez Zarząd Główny SIMP do Budapesztu na konferencję, zorganizowaną przez GTE – Węgry w sprawie normalizacji badań doczołowych złączy spawanych blach i rur. W czasie obrad tej konferencji, organizatorzy zapewnili uczestnikom możliwość zapoznania się z wykonawstwem i kontrolą jakości połączeń spawanych w takich węgierskich zakładach przemysłowych jak: GANZ-MAVAG, DUNAJ VAROOS VASMU I MAV (Zakłady Naprawy Taboru Kolejowego w Budapeszcie). Niezależnie od wyjazdów zagranicznych finansowanych przez SIMP, kilku kolegów miało możliwość wyjazdu za granicę na polecenie służbowe kierownictw macierzystych zakładów pracy.

 

Publikacje

Działalność kolegów z Sekcji Spawalnictwa przejawiła się również w publikacjach. Artykuły o tematyce spawalniczej publikowano w Biuletynie Technicznym HCP, Informacji Technicznej Poznańskiego Zjednoczenia Budownictwa, w zeszytach Centralnego Ośrodka „Instal”, rzadziej w Przeglądzie Spawalnictwa lub wyjątkowo w Biuletynie Informacyjnym Instytutu Spawalnictwa. Najwięcej artykułów ogłoszono w latach 1969 – 1971. Trzeba jednak zauważyć, że w dokumentach sekcji nie odnotowuje się publikowanych artykułów lub komunikatów, a przecież to też praca i osiągnięcia członków Sekcji. Do najbardziej aktywnych autorów należy zaliczyć Kolegów: A. Kuleczkę, J. Żaka, M. Bakowskiego, R. Szymczaka , Rogalińskiego, O. Garsteckiego, B. Piechotę,R. Ziomka, H. Grzybowskiego, S. Kowalskiego, J. Picheta, M. Nowaka, T. Krzywdę.

 

Współpraca z Politechniką Poznańską i Zakładami Produkcyjnymi

Sekcja współpracowała z Katedrą a następnie z Zakładem Spawalnictwa Politechniki Poznańskiej oraz z Zakładami Produkcyjnymi i Ośrodkami Badawczymi z terenu Poznania takimi jak:
– ZAKŁADY H. CEGIELSKI,
– ZNTK,
– CENTRALNY OŚRODEK BADAWCZO-ROZWOJOWY TECHNIKI INSTALACYJNEJ „INSTAL” ODDZIAŁ W POZNANIU,
– WKS MOSTOSTAL,
– TECHNIKA SPAWALNICZA SP. Z O.O.,
– SPAWALNICZY OŚRODEK BUDOWNICTWA,
– ZJEDNOCZENIE PTK „TASKO”,
– PPT „TASKOPROJEKT”,
– OKRĘGOWY DOZÓR TECHNICZNY,
– ZAKŁADY PRODUKCYJNO – REMONTOWE ENERGETYKI,
– REJONOWY DOZÓR TECHNICZNY,
– FABRYKA MASZYN I URZĄDZEŃ PRZEMYSŁU SPOŻYWCZEGO „SPOMASZ”,
– WSK,
– ZUCH METALCHEM,
– ZAKŁADY PRODUKCJI CZĘŚCI ZREMBUD,
– ENERGOPOL -7,
– POZNAŃSKI KOMBINAT BUDOWLANY,
– POWOGAZ,
– HYDROBUDOWA 9,
– VOLKSWAGEN – POZNAŃ

 

Zasłużeni działacze Sekcji Spawalniczej

1. inż. Alfons Kuleczka (ur.1919r.-zm.1984r.) inicjator założenia sekcji i jej pierwszy przewodniczący.
2. doc. mgr inż. Kazimierz Marcolla ( ur. 1905 r. – zm. 1995 r. )
3. mgr inż. Michał Bąkowski ( ur. 1935 r. – zm. 1997 r. )
4. mgr inż. Bogdan Piechota ( ur. 1937 r. – zm. 1995 r.)
5. mgr inż. Jerzy Jarząbkiewicz ( ur. 1924 r. – zm. 2003 r. )
6. inż. Józef Kieruj ( ur.1934r. – zm.2003r.)
7. mgr inż.Tadeusz Schmidt ( ur.1926 – zm. 1993r.)
8. mgr inż. Ryszard Andrzejak
9. mgr inż. Olgierd Garstecki
10. doc. mgr inż. Henryk Grzybowski
11. mgr inż. Łucja Jaeg
12. mgr inż. Jerzy Kornacki
13. mgr inż. Waldemar Kłobuchowski
14. dr inż. Stefan Kowalski
15. mgr inż. Bożena Krawczyk (EWE, EWI-E, IWE)
16. Bronisław Krysztof
17. inż. Tadeusz Melcer
18. inż. Mirosław Nowak ( EWE)
19. mgr inż. Stanisław Nowakowski
20. Stanisław Pawlak
21. dr inż. Jerzy Pichet
22. mgr inż. Janusz Prusimski
23. mgr inż. Wojciech Stachowski
24. mgr inż. Ryszard Wesołowski
25. mgr inż. Włodzimierz Wiesner (EWE)
26. mgr inż. Witold Szymczak
27. inż. Andrzej Wiśniewski (EWE)
28. inż. Jerzy Wilczyk (EWE)
29. mgr inż. Ryszard Ziomek (EWE)
30. mgr inż. Jerzy Żak

 

Ważniejsze wydarzenia

1. 5 czerwca 1956 rok – założenie sekcji.
2. Rok 1958 – uruchomienie szkolenia spawaczy wspólnie z Zakładem Doskonalenia Rzemiosła w Poznaniu.
3. Rok 1961 – zorganizowanie Międzynarodowej Naukowo – Technicznej Konferencji Spawalniczej na temat: „Spawalnictwo w kolejnictwie”.
4. Rok 1969 – opracowanie programu nauczania pracowników kontroli jakości złączy spawanych i uruchomienie kursów na ten temat.
5. Rok 1975 – zorganizowanie XX Międzynarodowej Konferencji Spawalniczej na temat: „Spajanie konstrukcji Metalowych Obciążonych Dynamicznie”.
6. Rok 1977 – zorganizowanie kursu III stopnia pt. „Spawalnictwo dla konstruktorów”.
7. Rok 1981 – 25-lecie działalności Sekcji.
8. Rok 1988 – zorganizowanie Konferencji Spawalniczej na temat: „Zastosowanie Robotów w Spawalnictwie – stan obecny i perspektywy”.
9. Rok 1996 – 40-lecie Sekcji
10. Rok 1999 – zorganizowanie wspólnie z firmą PPHU TECHNIKA Spawalnicza Spółka z o.o. SEMINARIUM na temat: „Spawanie w osłonie Gazów Ochronnych”.
11. Rok 2000 – zorganizowanie wspólnie z Biurem Informacji Technicznej Międzynarodowych Targów Poznańskich pod honorowym patronatem Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach – Konferencji na temat: „Trendy w Światowym Spawalnictwie u Progu Trzeciego Tysiąclecia”.
12. Rok 2001 – 45-lecie Sekcji, zorganizowanie wspólnie z BIT – MTP Konferencji na temat „Nowoczesne metody badań materiałów, konstrukcji i
13. Rok 2002 – zorganizowanie wspólnie z BIT – MTP Konferencji n.t.: „Wymagania i jakość konstrukcji Spawanych w gazownictwie”.
14. Rok 2003 – zorganizowanie wspólnie z BIT-MTP Konferencji n. t.: ” Przegląd aktualnych PN z zakresu wymagań technologii i jakości w spawalnictwie” oraz „Zagadnienia zgrzewania”.
15. Rok 2004 – zorganizowanie wspólnie z MTP Sp. z o.o. i TECHNIKĄ SPAWALNICZĄ Sp. z o.o. w Poznaniu 46 KRAJOWEJ NAUKOWO – TECHNICZNEJ KONFERENCJI SPAWALNICZEJ SIMP.
16. Rok 2006 – 50 lecie Sekcji

1. inż. Alfons Kuleczka (nie żyje)
2. doc. mgr inż. Kazimierz Marcolla (nie żyje)
3. mgr inż. Bogdan Piechota (nie żyje)
4. mgr inż. Michał Bąkowski (nie żyje)
5. mgr inż. Jerzy Jarząbkiewicz (nie żyje)
6. mgr inż. Olgierd Garstecki
7. doc. dr inż. Henryk Grzybowski
8. mgr inż. Jerzy Kornacki
9. inż. Mirosław Nowak
10. mgr inż. Stanisław Nowakowski
11. mgr inż. Ryszard Ziomek
12. mgr inż. Jerzy Żak
13. MGR INŻ. Bożena Krawczyk
14. mgr inż. Wojciech Stachowski
15. inż. Jerzy Wilczyk

ZAKŁADY odznaczone  MEDALEM IM. ST. OLSZEWSKIEGO

1. H. Cegielski – Poznań S.A.
2. PPT TASKOPROJEKT – Poznań

OBECNY SKŁAD ZARZĄDU

ZARZĄD – Kadencja 2006-2009

– mgr inż. Stanisław Nowakowski – Prezes
– inż. Mirosław Nowak – Z-ca Prezesa
– mgr inż. Ryszard Ziomek – Z-ca Prezesa
– inż. Jerzy Wilczyk – Sekretarz
– inż. Krzysztof Ptak – Członek Zarządu
– mgr inż. Włodzimierz Wiesner – Członek Zarządu
– inż. Andrzej Wiśniewski – Skarbnik

KOMISJA REWIZYJNA – Kadencja 2006 – 2009

– mgr inż. Janusz Prusimski – Przewodniczący
– mgr inż. Artur Tuczyński – Sekretarz
– mgr inż. Grzegorz Kleczewski – Członek

Opracował: Prezes Sekcji Spawalniczej
SIMP w Poznaniu
Mgr inż. Stanisława Nowakowski